این ماموریت مرحله جدیدی از تلاش های طولانی مدت زیست شناسان است تا تكامل رفتار را تئوریزه كنند. آنچه زیست شناسی اجتماعی را از پیشینیان خود (اقدامات دیگر در این عرصه) مجزا می كند، استفاده این رشته از واژگان امروزی تكامل است. البته زیست شناسی اجتماعی تنها یك برنامه تحقیقی علاقه مند به تكامل رفتار نیست بلكه دیدگاه مشخصه آن «سازگار گرایی» با تاكید شدید بر فرضیه های «سازگاری فردی» است.در نتیجه يافته ها و تلويحات زيست شناسي اجتماعي مي تواند در سياست گذاري و برنامه ريزي هاي مربوط به مشكلات اجتماعي قابل كاربرد باشد.